په ډیموکراسۍ کي حاکمیت د ملیت سره وي، یعني څه چې ملت وغواړي هماغه کیږي او کوم شي چې نه غواړي هغه مردود او ناروا ګڼل کیږي. او که د یو حکم پر سر د خلکو ترمنځ منازعه او د نظر اختلاف راولاړ سي، په دې صورت کې اکثریت رایه د حق معیار ګڼل کیږي، یعنې اکثریت چې څه وغواړي هغه حق دی او اکثریت چې یو څه قبول نه کړي هغه ناحق دی او هغه به نه منل کیږي همدارنګه هر هغه چا چې د اولس اکثریت رایه تر لاسه کړي حاکمیت بس هغه وګاټه.
خو په اسلام کې داسې نده، په اسلام کې حق هغه دی، چي قرآن، سنت، اجماع او قیاس او نورو شرعي دلائلو حق بللی وي، که څه هم تر شا يي لږ او کمزوري خلک ولاړ وي. یعني په اسلام کي حق په اکثریت نه پیژندل کیږي بلکي د حق د پیژندلو معیار شریعت دی.
همدا د اسلام او ډیموکراسۍ ترمنځ د ټکر یو بل اساسي توپیر دی.
نظام الحکم في الاسلام