نویسنده: مولوی نورالحق مظهری / ویب سایت تعلیم الاسلام

وعلاوه براینکه مسلمان باید دوستی ومحبت خویش را باخالق خود ثابت بکند ،

باید بکوشد که خالق خودرا ازخود خوشحال کند، وبداند که خداوند عزوجل چطور ازمن خوشحال می شود؟

پس دراین باره باید عرض کنم که :

خداوند عزوجل باتسبحیات ، نمازنفلی ، تهجد ، ونماز اشراق خوشحال نمی شود، یگانه چیزی که خداوند عزوجل باآن خوشحال می شود ترک گناهان است، باآداء کردن فرایض و واجبات وسنتهای پیغمبرمحبوب اوصلی الله علیه وسلم.

درمورد حضرت" علاء بن زیاد " که تابعی معروف است ، درصحیح بخاری ذکرشده است ، که مردم را ازجهنم می ترساند وخیلی توصیه می کرد که ازآن خودتان را نجات بدهید ، یکی به ایشان گفت: شماچرا مردم را ازرحمت خدا نا امید می کنید ، وهمیشه همین حرف را تکرار می کنید؟ ایشان درپاسخ فرمود:

« آخرفکرشماخراب شده است ، تصورمی کنید که ازگناه هم دست نکشید وبه شمامژده بهشت هم بدهند، این ممکن نیست » حالادقت کنید آن زمان مردم چنین تصوری پیداکرده بودند ، پس امروز وضع چگونه است ؟  اگرچه دراحادیث درباره خیلی ازدعاها فضایلی زیادی آمده است ولی تمام اینها وقت بدرد انسان میخورد که خودرا ازگناه منع کند، بهترین حصار وقلعه حفاظتی رضایت خداوند عزوجل است ، کسی که خداوند عزوجل را ازخود خوشحال کند ، هیچ چیزی به اوهیچ گزندی رسانیده نمی تواند، ولی اگرکسی خدا را خوشحال نمی کند ، هراسباب ومادیاتی که برای حفاظت وامنیت خود بکار ببرد هیچ سودی برای اوندارد.

مثل که خداوند عزوجل درباره کسانیکه ازجهاد خود را کشیده بودند وبارسول اکرم صلی الله علیه وسلم بیرون نشده بودند می فرمایند:

« قُلْ فَمَن يَمْلِكُ لَكُمْ مِّنَ اللَّهِ شَيْئاً إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرّاً أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعاً بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيراً »[الفتح 11]

ترجمه: بگو( ای رسول اکرم صلی الله علیه وسلم ! به این مردم) کیست که سرپرستی کند شمارا (یعنی منع کند ازشما) ازخداوند عزوجل چیزی را اگرخداوند جل جلاله ارادۀ ضرر برای شمارا بکند ، ویا اراده منفعت برای شمارا بکند ، بلکه خداوند عزوجل برتمام چیزهای که شماعمل می کنید باخبراست.

یعنی اگرخداوند عزوجل قصد تعذیب شما را بکند هیچ کسی شما راازعذاب خداوند عزوجل خلاص کرده نمی تواند، واگرخداوند عزوجل ارادۀ منفعت شما را بکند هیچ کسی جلوی اورا نمی تواند بگیرد.

پس شماهمیشه باید درتمام امور متوجه خداوند عزوجل باشید، در وقت راحت ومصیبت اورا فراموش نکنید، دروقت مصیبت تنها ازاوکمک بخواهید، ودروقت راحت اورا ستایش وسپاس بکنید.

زیرا وقتیکه انسان در حالت خوشحالی وزیادت نعمت خداوند عزوجل را یاد وذکرمی کند خداوند عزوجل برخوشحالی ونعمت اومی افزاید، واگربالعکس انسان خداوند رافراموش می کند پس خداوند عزوجل ازانسان ناراحت می شود که درنتیجه انسان مستحق عذاب خداوند میگردد میگردد.

« لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيد »[ابراهیم 7 ]

ترجمه : اگرشماشکرخدارا بجابیاورید ، مابرای شمامی افزاییم ، واگرشما کفران نعمت را بکنید ، پس یقینا عذاب من بسیارسخت است.