نويسنده: خواهرمحترمه (فراهي) بنت عبدالحميد

رياء در لغت به ظاهرسازي وساختگي گفته ميشود ودر اصطلاح به اين كه مردم ترا ببيند وتو اهميت بدهي...يعني خود نمايي كني.

رسول اكرم(ص) ميفرمايد"إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمْ الشِّرْكُ الْأَصْغَرُ". [مسند احمدبن حنبل23680]

ترجمه: ترسناك ترين چيزي كه من ازآن نسبت به شما بيم دارم،شرك اصغر است.

گفتند اي رسول خداصلي الله عليه وسلم ! شرك اصغرچيست؟ فرمود««الرِّيَاءُ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِذَا جُزِيَ النَّاسُ بِأَعْمَالِهِمْ اذْهَبُوا إِلَى الَّذِينَ كُنْتُمْ تُرَاءُونَ فِي الدُّنْيَا فَانْظُرُوا هَلْ تَجِدُونَ عِنْدَهُمْ جَزَاءً»». [رواه احمد].

ترجمه: رياء است،خداوند جل جلاله در روز رستاخيز روزي كه بندگان جزاي اعمالشان را مي بينند، مي فرمايد: نزد كساني كه اعمالتان را در دنيا به خاطر آنان انجام مي داديد برويد وببينيد آيا نزد آنان پاداشي داريد؟.

اي بنده! براي چي كسي رياء ميكني؟ ميخواهي چي كسي بتو ثواب وپاداش بدهد؟ از همين خاطر علماء گويند:در روز قيامت رياكاران به چهار اسم صدا كرده ميشود:اي ريا كار! ، اي خيانت كار! ،اي فاجر! ،اي زيان كار! برو اجرت را از كسي كه به خاطرش كاري انجام دادي بگير،چون تو نزد ما هيج پاداشي نداري.

پس آيا راضي هستي كه درحين انجام طاعات پروردگار فلان كس تورا در حال گريه كردن ببيند وتو خوشحال شوي ودرعوض در روزقيامت چنين سخناني به تو گفته شود؟.

شخصي از رسول اكرم صلي الله عليه وسلم پرسيد: اي رسول الله! آيا امتت بعد از تو شرك ميورزند؟ رسول الله صلي الله عليه وسلم فرمود:««نَعَمْ أَمَا إِنَّهُمْ لَا يَعْبُدُونَ شَمْسًا وَلَا قَمَرًا وَلَا حَجَرًا وَلَا وَثَنًا وَلَكِنْ يُرَاءُونَ بِأَعْمَالِهِمْ. [رواه احمد]

ترجمه: بله آنان خورشيد،ماه،سنگ يا بت را نمي پرستند بلكه در اعمالشان رياء ميكنند.

واين شرك امت پس از رسول الله ميباشد، كه رسول الله صلي الله عليه وسلم ميفرمايد: كسي كه ريا ميكند خداوند او را مينماياند. يعني چه؟ يعني خداوندجل جلاله او را در ميان مردم رسوا ميكند وميان مردم دروغ گو بودنش را آشكارا مي سازد.

احاديث بسيار ديگري هم است به خصوص براي كسانيكه طاعت خداوندعزوجل را انجام ميدهد رسول الله صلي الله عليه وسلم ميفرمايد:«« اولين كساني كه در روز قيامت در آتش انداخته ميشود سه گروه از مردم هستند.

اول: مردي كه شهيد شده است، به در گاه خداوند آورده ونعمت هاي را كه به او داده است نشان ميدهد وبعداًبرايش ميگويد: چه كردي؟ گويند در راه تو جنگيدم تا كشته شدم در اين هنگام خداوند ميفرمايد:دروغ گفتي ،جنگيدي تا مردم بگويند شجاع هستي واين چنين برايت گفته شد،سپس به جهنم كشانده ميشود.

دوم: مردي كه خداوند او را بي نياز نمود واز هر نوع مال وثروت را به اختيارش گذاشت او هر طور كه خواست آنرا مصرف كرد و او در راه خدا انفاق ميكند.

پس به درگاه خداوند آورده ميشود ونعمت هاي را كه خداوند برايش داده بود به يادش مياورد وبعداً خداوند ميفرمايد درمال خود چي كردي؟ ميگويد پروردگارا آن را در همه راه هاي كه تو دوست داري به خاطر تو انفاق كردم.

خداوند ميفرمايد:دروغ گفتي بلكه اين كار را كردي تا تو را سخي ومهربان بگويند واين چنين برايت گفته شد، پس به دوزخ برده ميشود.

سوم: كسي كه خداوند بر او علم آموخت وبه ديگران تعليم داد وقرآن را خواند، او را مياورد وخداوند نعمتش را به او بيان ميكند.

ومي فرمايد با اين نعمت چه كردي؟ او ميگويد من بخاطر تو علم آموختم وبه خاطري تو قرآن را به ديگران تعليم دادم.

خداوند جل جلاله ميفرمايد: دروغ گفتي بلكه آموختي تا به تو بگويند عالم است واين چنين گفته شد. پس به دوزخ انداخته ميشود.

رسول الله صلي الله عليه وسلم مي فرمايد :««تَعَوَّذُوا بِاللَّهِ مِنْ جُبِّ الْحَزَنِ قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَا جُبُّ الْحَزَنِ قَالَ وَادٍ فِي جَهَنَّمَ تَتَعَوَّذُ مِنْهُ جَهَنَّمُ كُلَّ يَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ قُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَنْ يَدْخُلُهُ قَالَ الْقُرَّاءُ الْمُرَاءُونَ بِأَعْمَالِهِمْ»». [رواه ترمذي]

ترجمه: از گودال حزن به خدا پناه ببريد،گفتند اي رسول الله (صلي الله عليه وسلم) گودال حزن چيست؟ فرمود دره اي در دوزخ است كه دوزخ هر روز صد بار از آن پناه مي طلبد،گفتند براي چي كسي ساخته شده است فرمود:براي قاريان كه دركارهايشان ريا ميكند آماده شده است.

پس هر چه به خداوند نزديك تر شوي شيطان دروازه هاي بيشتري از ريا را به رويت مي گشايد وسعي ميكند به تو هجوم آورد.

پس به همان اندازه كه شيطان دروازه هاي رياء را باز ميكند به همان اندازه يا حتي زيادتر از آن خداوندجل جلاله دروازه هاي رحمت وبخشش را بر روي انسانها باز ميكند تا اگر شيطان بر تو هجوم آورد تو به خدا پناه ببري وخداوند توبه تو را قبول كند.

آن شيخ كه بشكست زخامي خم مي

زو عيش ونشاط ميكشان شد همه طي

گر بهر خدا شكست پس واي به من

ور بهر ريا شكست پس واي بر وي