د بزرګانو نقل دی چي د دوست لفظ له څلورو حرفو څخه جوړ شوی دی چي تفصیل يې دا دی:

له " د " څخه د درد مطلب دی یعني هغوی په خپل منځ کي خپل درد سره شریکوي.

له "  و "  څخه وفا یعني د هغوی په خپل منځ کي داسي وفا وي چي تر ټول عمر پوري هغه ساتي.

له " س " څخه رښتیا یعني له یو بل سره د رښتیا معامله کوي.

له " ت" څخه تابعداري یعني یو د بل خبري منلو ته تیار وي. (پاشلي ملغلري)

د حدیث شریف مفهوم دی چي د قیامت په ورځ به ۷ کسان د عرش تر سایې لاندي په استراحت ناست وي، په دې کي دوه هغه کسان دي چي د الله پاک د رضا د پاره یو د بل سره محبت او ملاقات کوي.

سرچینه: تعلیم الاسلام ویب پاڼه