رالېږونکی: محمد شریف حلیم

عسل د هغه منصوصي یا الهامي طب مثال دئ چي په قطعي وحي یا نص سره ثابت دی. همدغه عسل ، چي د زیاتو ناروغیو د درملني کیفیت الله تعالی پکښي پیدا کړئ دي او د شفا صفت ورته ورکړی دئ لکه څنګه چي الله جل جلاله  د النحل د سورت په ۶۸- ۶۹ نمبر ایتونو کي فرمايي:

وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ (68) ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (69).

• حافظه پیاوړي کوي، او د نسیان مریض ته ګتور او مفید دي.
• د اسهال له پاره ګټور او مفید دي خو هغه اسهال چي د خوراک له امله وي. 
• بلغمي ټوخی له منځه وړي.
• او د یخ له امله چي کوم زکام وي هغه له منځه وړي.
• غاښونه صفا کوي او هر ډول رنګ ئې له منځه وړي.
• هر ډول زخمونه که زاړه وي او که نوي وي په بدن کي دننه وي او که بهر، شات ئې جوړوي او داسي نور.........