رالېږونکی: شبیراحمد
خپل سره ما توم دي ټیټومه خو دي نه
تندیه داغوم دي چاته ږدمه خو دي نه
منم دا چي د یو پلاره پیدا د مور زامن یو
چي ته من زه چهاریاک سم قبلومه خو دي نه
غرور ته د فرعون چي د موسی عراده نه سي
ژوندونه تانه تېرغلامومه خودي نه
د پلار نیکه شملې پت به دي ساتم تر قیامته
لوګی به درنه ځان کړم شرمومه خو دي نه
خړوبی به دي شاړي کم د زړه په تورو وینو
اغزي چی دي ګل نه کړم ورانومه خو دي نه
مسکنه د جرګو آی د میرويس نیکه وطنه
جنت که په تا راکي بدلومه خو دي نه
غورځنګ ده ابدالي یې د محمود د توري فتحه
په شان د شاشجاع و خرڅومه خو دي نه
عزت ابرو د پیغلو د ملالي د پت کوره
په سرو زرو لالونو ورکومه خو دي نه
پوړنی د نازو یې د شهید غازي ټاټوبی
چي سر په تاکي ږدمه بیا پرېږدمه خو دي نه
خالپوڅي در کښي کړي امیدوار کږه وال ډیري
څو سترګي پټي نه کړم هیرومه خو دي نه